رابطه بین عوامل استرس زای آموزشی و سلامت روان دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رازی کرمان در سال ۱۳۸۷

مقدمه: ورود به دانشگاه همراه با تغییرات عمده ای در روابط اجتماعی، انتظارات و نقش ها می باشد که دانشجویان را مستعد به اختلالات روانی می سازد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین سلامت روان و عوامل استرس زای آموزشی در دانشجویان دانشکده پرستاری مامایی کرمان است. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی نمونه گیری به روش سرشماری از کلیه دانشجویانی که در سال 1387 در دانشکده پرستاری کرمان در حال تحصیل بودند، (325 نفر) انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی (28-ghq) و پرسشنامه های عوامل استرس زای آموزشی پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و با آزمون های توصیفی و تحلیلی (کای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری 05/0≥ p در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که 28 درصد دانشجویان مشکوک به اختلال روانی بودند که این میزان در زنان و مردان به ترتیب 9/28 درصد و 5/26 درصد بود. ارتباط آماری معناداری بین سلامت روانی و بیماری های جسمی قبلی وجود داشت. بین تجربه عوامل استرس زا ( شامل دوری از خانواده، نگرانی از آینده شغلی، عدم رضایت از رشته تحصیلی، و مشکل مالی، با سلامت روان ارتباط معنا داری به دست آمد. همچنین همبستگی معناداری بین سلامت روان وعوامل استرس زای آموزشی (شامل نگرش نامناسب جامعه به حرفه پرستاری و مشخص نبودن نقش حرفه ای در دوران تحصیل) وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، درصدی از دانشجویان پرستاری مستعد ابتلا به مشکلات روانی هستند. بنابراین تامل در مورد عوامل استرس زای آموزشی به منظور کاهش مشکلات روانی توصیه می شود.